رویت چو ماه تابان اما زما نهانی
غایب شدی ولیکن هر لحظه در میانی
دیدم شبی به رویا بر ما نظر نمودی
از راز این جدایی ما را خبر نمدی
گل میکند بهاران از سوی چشمه ساران
ماندم به راهت ای گل در فصل باد و باران
از غنچه ها شنیدم نام قشنگت ای گل
عطر کلامت ای ماه در خوشه های سنبل
پرواز هر پرستو یاد آور بهارست
برگرد نازنینم دلها چه بی قرار ست